In 2018 is het 50 jaren terug dat Theatergroep Trappaf haar eerste toneelspel op het podium zette, ‘Het spook van de Vrijburcht’ geheten. Luud Gosling’s naam is te vinden in het
Luud Gosling
programmaboekje van dat spel. Hij stond met het eerste spelersgezelschap op de planken en zal voor altijd verbonden zijn aan de start van de Theatergroep.
Ons bereikte het droeve bericht dat Luud het aardse bestaan verliet op 30 november 2017. Erg lang leed hij aan chronische ontstekingen die het bewegen steeds lastiger maakte. Dit gepaard gaande met intensief medicijngebruik om de ontstekingen te bestrijden werd het broze lichaam teveel.
Luud mag een erudiet persoon genoemd worden. Belezen, intelligent. ‘De neus in de boeken’ leek voor hem makkelijker dan contact maken met mensen. Hij kon over alles meepraten en deed dat vaak vol vuur. Zijn werk als correspondent voor ‘Het Nieuwsblad van het Zuiden’ vindt hier een raakvlak.
Zijn studie als laborant bracht hem jarenlang in die functie in dienst bij bierbrouwer SKOL te Breda. In zijn huwelijkse periode ging hij in die plaats wonen en kwamen de activiteiten met Trappaf op ’n lager pitje te staan. Dit gold voor toneel, het tijdschrift ‘Trappafkoers’ (waar hij ’n tijdlang hoofdredacteur van was en stevige artikelen voor schreef) alsook voor carnaval, twee andere activiteiten waar Luud bij betrokken was vanuit Jongerenorganisatie Trappaf. Toen het echtpaar in Oisterwijk kwam wonen werd de band met de theatergroep weer innig aangetrokken. Vol enthousiasme sloot Luud (door regisseur Wim Rooth steevast ‘Loed’ of ‘Loedie’ genoemd) zich weer aan bij menig theaterproductie als wagenspel, sinterklaastoneel, zaaltoneel en openluchtspelen. In stukken als o.a. ‘Toerandot’ en ‘Blaffen tegen de maan’ vertolkte hij mooie rollen. Luud had ’n bijzondere, eigen manier van toneelspelen, speelde je hem de juiste rol toe dan kon hij daarin zeker tot zijn recht komen.
’n Tweede passie was bier. Dan hebben we het niet louter over consumptie. Hij genoot intens van ’n goed glas maar had evenveel plezier in het brouwproces en het eindeloos praten erover met medeliefhebbers. Wee je gebeente als je de fout maakte ‘bier’ tegen ‘pils’ te zeggen of andersom. We zullen niet zeggen dat je leven je niet zeker was maar wel dat je getrakteerd werd op ’n stevige monoloog met ’n college ‘boven- en ondergistend bier. ’n Andere hobby van Luud was het verzamelen van hoeden.
Achteraf bezien lijken de toneeljaren de periode te zijn waar Luud qua sociale omgang het fortuinlijkst was. Trappaf gaf hem ook ’n rijke vriendenkring. De scheiding van zijn echtgenote was een enorme klap die hem versomberde. Hij hield moedig vol tot midden jaren negentig, sloot zich nog immer aan bij toneelproducties, gunde mensen woonruimte in zijn woning als deze moeilijk zaten, sloot zich aan bij vakantietrips maar greep spoedig zijn kans als hij mogelijkheden zag zich terug te trekken bijvoorbeeld daar waar hij eerst toegezegd had mee te zullen doen aan een productie. Zijn favoriete plek was op den duur niet meer ‘onder de mensen’ en op straat lopend was zijn blik zoveel mogelijk naar de grond gericht. Contact met hem maken werd moeilijker en moeilijker.
We denken er goed aan te doen te benoemen dat de fragiel en kwetsbaar geworden Luud ’n groot deel van zijn bestaan ferm in het leven stond met functies in het bedrijfsleven bij o.a. De Drie Hoefjes, SKOL, Boerderij Denissen en Fri d’Or.
Luud mocht de leeftijd van 68 jaren bereiken. Ook op afstand bleef er immer een band vanuit de Theatergroep met hem. We mochten hem graag en haalden herinneringen aan hem met regelmaat op als we de geschiedenis van de theatergroep memoreerden.