Met het overlijden van Karel Groenland verliest Theatergroep Trappaf én de Oisterwijkse gemeenschap een bijzonder graag geziene persoon en een breed getalenteerd theaterman.

Karel wist immer –naast het uitoefenen van zijn beroep als tegelzetter- ruim tijd en energie te vinden voor zijn geliefde hobby ‘toneel’. Hij liet zich niet binden aan één groep maar zette zich met evenveel liefde, energiek en creatief, in voor zowel Theatergroep Trappaf, de Vereniging van Oisterwijkse Spelers en de Oisterwijkse Revue.

Karel had ‘het’. Smeuïg dialectgebruik, gortdroge grappen die met zíjn timing werkten, ironie –soms heel direct- maar door Karel met uitgestreken gezicht gebracht onmiddellijk vergeven én goed voor opnieuw een lach. Ook van een ‘slachtoffer’ zelf. ‘De lach aan zijn kont’, zo heet dat.

Deze gave wist Karel tot in de puntjes te benutten bij het sauwelen, een andere theatergerelateerde verdienste. Karel presteerde het tot veertig jaargangen, staand ‘in de ton’, de zaal tot bulderen te krijgen. Met de aangehaalde alledaagse plaatselijke onderwerpen, personen en problemen lijkt dat vaak zo makkelijk, maar dat is maar schijn. De woorden: “Humor; om te janken zo moeilijk!” zijn opgetekend uit Karel’s mond. Karel werd bij het afgelopen sauweloptreden beloond met een gemeentelijke onderscheiding voor zijn cultureel promotioneel werk voor Oisterwijk.

Na oprichting eind jaren zestig van –toen nog ‘toneelgroep’- Trappaf sloot Karel zich snel aan en zette in de loop der jaren talloze mooie rollen neer. Zijn humoristische inborst belette hem niet ook serieuze rollen op zich te nemen en deze met verve te brengen. Een stevig stuk toneel bekoorde hem meer dan het de laatste jaren in zwang geraakte muziektheater. Toch liet hij zich menigmaal verleiden zich ook zingend richting publiek te wenden. Misschien verraste het feit dat dit hem heel acceptabel afging hem zelf nog wel het meest.

“Agge me nodig hèt meude belle”, maakte dat theatermakers Karel belden voor rollen die in eerste instantie minder voor de handen liggend voor Karel leken. Echter, zwarte piet, paashaas; ook dat kwam goed als hij er zich over boog. De term “zéér breed getalenteerd” lijkt voor hem uitgevonden.

Heel gecharmeerd was Karel van het feit gevraagd te worden in de rol van molenaar voor de Oisterwijkse speelfilm “Schaduwspel”. “Karel van Sis de Mulder” was de voor de hand liggende –en juiste- kandidaat!

Beslist genoemd mag worden dat op Karel ook altijd een beroep gedaan kon worden op decorbouwgebied als een extra hand nodig bleek. Dit gold tevens op schrijfgebied. De té Belgisch klinkende liedteksten uit Mistero Buffo werden door Karel en Jan van Rijthoven ‘hertaald’ naar het Oisterwijks dialect. Karel’s dialectkunde kwam ook van pas bij het in opdracht van “Dementievriendelijk gemeente Oisterwijk” geproduceerde spel “De jarige Job”. Teksten werden op Karel’s advies verrijkt. “Omdè ’t dan beter lôpt!” bleek telkens afdoende argumentatie. Met Jan van Rijthoven werkte Karel ook jarenlang voor lokale zender LOVO aan “Het Schurend Scharnierke”, een programma dat de plaatselijke actualiteit op koddige wijze hekelde en goed gewaardeerd werd.

Wie Karel nooit zag in het theater maar wel de jaarlijkse carnavalsoptocht bezocht heeft hem vele malen kunnen zien; ook in het neerzetten van een koddige carnavalsact had hij jaar na jaar volop plezier.

Karel streed moedig tegen een slopende ziekte die het uiteindelijk op 65-jarige leeftijd van hem won. Tot op het laatste moment is hij op het podium blijven staan. Hij vond de kracht om er nog één tonpraot te realiseren én de Revue op zijn wijze naar een hoger plan te stuwen. Kort daarna is Karel op 3 april 2017 overleden.

Zijn nalatenschap is een rijke herinnering aan een geliefde, warme persoonlijkheid, vele opnames die opnieuw onze mondhoeken omhoog zullen brengen en het doorgeven van de theaterliefde aan zijn vrouw Mies en kinderen Joyce, Dick en Daisy die allen ook tot geweldige prestaties op het podium in staat bleken én blijken. Ook de generatie verder is aangestoken met het theatervirus.

We danken Karel voor alles wat hij voor Theatergroep Trappaf én ons persoonlijk heeft betekend!