In de ochtend van 13 november 2004 moest Theatergroep Trappaf afscheid nemen van Huub Poirters, enthousiast en dierbaar toneellid.

Huub mocht slechts de leeftijd van 53 jaren bereiken. ’n Slopende ziekte maakte zich van zijn lichaam meester, ’n niet te winnen strijd. Hij moest zijn vrouw Berthie en kinderen Karianne en Bart achterlaten.

Huubs ziekbed startte in het Tilburgse Elisabeth ziekenhuis en eindigde in hospice “De Sporen”, tevens in Tilburg. Er was geen sprake van een ‘plotseling’ overlijden wat allen die hem graag mochten de kans gaf op zijn / haar manier afscheid te nemen van Huub en veel herinneringen op te halen. Dit werd door allen als heel bijzonder bevonden. Immer was te merken dat Huub deze momenten zeer op prijs stelde.

Huub ontmoette Berthie bij Trappaf. Hij droeg de jongerenorganisatie hoog in het vaandel. Dat geldt voor de hoofdorganisatie waar hij zich o.a. inzette voor controle en carnaval maar zeker voor de theatergroep. Vader Piet Poirters werd in de beginjaren van de groep al snel gevonden als dé technische man voor vervaardiging van decors, zoon Huub zette zijn schouders al spoedig ook onder deze taken. Huubs handige handen waren zo niet alleen van waarde in zijn werkzame leven als loodgieter maar ook als decorbouwer, belichter en allerlei andere toneelomringende taken die de kijker uiteindelijk niet ziet maar wel belangrijk zijn om de voorstelling tot haar recht te laten komen.

Maar, er kriebelde meer. Huub ging zelf ook het podium op! Er mag gezegd dat hij er zelfs bijzonder graag stond. Hij sleepte niet de grootste rollen in de wacht, ambieerde dat ook niet, maar was wel graag met ’n bescheiden plek op toneel van de partij om zich daar van de beste kant te laten zien. Wat niet vaak gebeurt overkwam hem wel; ’n recensent van de regionale krant viel zijn figurantenrol als tuinman in het Oisterwijkse openluchttheater dusdanig op dat hij er uitgebreid verslag van deed. Huub ‘dook’ in zijn rol en wás op dat moment die tuinman, dat werd opgemerkt! Maar, ook bij het toneelstukken voor kinderen, Sinterklaastoneel en Trappafs successtuk “Jan Rap en z’n Maat” stond Huub zijn mannetje.

Er was ’n luwere periode met Trappaf toen Huub met gezin op ’n prachtige locatie ging wonen in Riel tegen de Regte hei om daar ’n kampeerboerderij van Brabants Landschap op te knappen en in werking te hebben. De drang om toneel te spelen bleef en hij sloot zich aan bij ’n Riels gezelschap. Overigens was er slechts sprake van ‘n “lager pitje” richting het toneelspelen met onze theatergroep. Vrienden en kennissen bleven graag over de vloer komen en de groep kon zich in de grote boerderijruimtes uitleven om themafeesten te organiseren of om ’n mooie IVN-rondleiding (’n andere hobby) over de Regte hei te beleven.

Terug in Oisterwijk wonend leefde de band met Trappaf weer helemaal op. Solo op toneel bij Mistero Buffo (2003) het lied “Ik werk in de groeve” staan zingend kon hij opnieuw laten zien wat hij in zich had. Het ging daar niet om de wat ruwe stem maar om de doorleefdheid waarmee hij de tekst vertolkte; er is daar geslikt door het publiek! Dit moment maar ook deze productie heeft hij beslist gezien als ’n hoogtepunt in zijn Trappafcarrière.

Huub was meer dan ’n toneelkennis. Uit de theatergroep zijn vele vriendschappen ontstaan en veel toneelleden rekenden Huub tot hun vriendenkring. Hij stond ook graag klaar voor mensen die hij mocht. In menig woning van zijn toneelgenoten zullen sporen van hem te vinden zijn. Koperwerk, riolering, ’n badkamertje, dakbedekking, kranen, geiser, elektriciteit. Huub hielp graag ’n handje mee, vaak als vriendendienst met gesloten beurzen. Anekdote? Het werk ging altijd ruimschoots gepaard met fluiten en zingen. Als dát stopte wist je dat het fout zat; het karwei verliep niet zoals bedacht… Donkere wolken pakte zich samen, er werd gemopperd maar als snel overwon de goedlachsheid en lachte hij z’n eigen moppers weg.

Laat ons ons zo Huub herinneren; graag lachend, hardwerkend en voor altijd in het hart gesloten!