Op 12 januari 2015 overleed Cees Marsé. De twee jaren ervoor streed hij moedig en optimistisch om zijn gezondheid te herwinnen. Uiteindelijk moest hij zich gewonnen geven.
Cees Marsé
Cees en Theatergroep Trappaf startten tegelijk in het Oisterwijkse Natuurtheater. Cees als pachter van het openluchttheater en uitbater van de blokhut, de Theatergroep als bespeler van het lommerrijke speelplan. Cees zag zijn droom als zelfstandig ondernemer en theaterdirecteur gestalte krijgen, Trappaf’s wens onder eigen naam theater te maken in de openlucht werd bewaarheid. Dat was in 1989.
De relatie met Cees bestond echter al langer. In Trappaf’s jonge jaren was Cees ’n energiek lid van de club, was er sprake van stevige vriendschap met diverse leden en leefde hij samen met partner en vrienden die ook onderdeel waren van de theatergroep. Omstandigheden deden Cees besluiten meer afstand te nemen van Trappaf.
Zoals gezegd, men vond elkaar weer in 1989. Met de neuzen dezelfde kant op was de hernieuwde samenwerking hartelijk, allen hadden noeste plannen het mooie Oisterwijkse bostheater ’n nieuwe impuls te geven! ’n Aantal mooie producties werd neergezet. Trappaf wilde de lat voor de bezoekers laag leggen door de entreeprijs bescheiden te houden. Cees was hier gevoelig voor en streepte bijvoorbeeld de huurprijs voor het theater weg met als contraprestatie het mogen overnemen van het decor van dat jaar dat vervolgens nog lange tijd als ornament stond te pronken op ’n mooie plek in het bos.
Na enkele jaren werd de samenwerking stroever. Terwijl de Theatergroep haar best deed zo low budget mogelijk zo mooi mogelijk theater te maken voelde het of Cees zakelijker tegen de materie aan ging kijken. Dat schuurde. Het niet commercieel ingestelde Trappaf was –op z’n zachtst gezegd– niet gecharmeerd van enorme huurverhogingen voor uitvoeringen en repetities. Hardwerkende vrijwilligers contra zakenman…
Dat men elkaar al kende uit het verleden legde olie op het vuur. Cees kende de groep uit de tijd dat “Theatergroep Trappaf” nog volledig onder “Jongerenorganisatie Trappaf” resulteerde, ’n niet onbemiddelde organisatie waar de groep immer ’n financieel beroep op kon doen. Verhoogde theaterhuur zou best op te brengen zijn! Dat de Theatergroep de Jongerenorganisatie inmiddels allang had toegezegd zelfbedruipend te werken was voor Cees lastig te verteren. Voor de toneelspelers was -als socialist bekend staande- Cees’ zakelijke houding erg ongemakkelijk. Dat was niet de leukste tijd in het openluchttheater, er is destijds werkelijk gesproken en gekeken naar alternatieve speellocaties. Niet wenselijk, het Natuurtheater heeft namelijk alles om ’n mooi stuk toneel neer te zetten. Dat Trappaf niet fout zat in haar zienswijze bewees het feit dat ook de gemeente Oisterwijk soms moeite had met Cees door één deur te kunnen. Deze partij zorgde er overigens wel voor dat er een financieel plaatje op tafel kwam waar partijen uiteindelijk vrede mee hadden.
Maar, daar waar het soms “Cees tegen de wereld” leek te zijn was zijn sociale inborst zeker tóch te vinden. Andere vrijdenkers kregen alle ruimte op zijn terrein om hun plannen te verwezenlijken. Bij wie anders word je ruimte gegund om ’n bescheiden manege, stoeterij, koetsierderij, hondenfokkerij, meubelwerkplaats te starten, bij wie anders kunnen poppenspelers hun tenten opslaan om er hun brood te verdienen, bij wie anders vind je ’n grote groep verstandelijk gehandicapten die met zachte hand begeleid en met het grootste plezier het bos onderhouden én er ’n eigen ruimte hebben. Wie schept ’n innemend ondernemersklimaat waarin jonge mensen jaar na jaar graag terugkomen om met ijs te venten vanuit Cees’ onderneming ‘Het IJsheertje’? We weten het zeker: de naam ‘De rode lelie’ komt niet enkel vanwege het feit dat die plant is terug te vinden in het nabije ven maar zinspeelt beslist op het socialistische gedachtegoed dat in Cees genesteld zat. Gedachtegoed dat soms wellicht in strijd kwam met het feit dat Cees vier zonen –en met regelmaat tijdelijke pleegkinderen- te voeden en te verzorgen had. Het zakelijk móeten denken wordt dan meer denkbaar.
U leest het goed, we zijn milder tegen die moeizame periode aan gaan kijken. Het inschikkelijker zijn herkenden we sinds enkele jaren ook in Cees. Op weinig slakken werd nog zout gelegd, oude vriendschappen werden weer hecht aangetrokken, oud zeer uit de weg geruimd. Cees leek weer trots op de samenwerking met Theatergroep Trappaf, het feit dat er mooie producties werden neergezet, het feit dat aansluiting bij Trappaf makkelijk is én het feit dat hij er ooit zelf deel van uitmaakte. We hebben het uitgebreid herdacht toen we hem met mooi cadeau bedankten voor 25 jaar samenwerking en hij ons verraste met ’n cultuurprijs én ’n gift om nog ‘ns te benadrukken hoezeer hij het waardeerde dat Trappaf zoveel jongeren de mogelijkheid geeft zich op theatergebied te uitten.
Theatergroep Trappaf vindt het fijn de samenwerking met Cees zo positief te hebben mogen afsluiten al hadden wij het hem uiteraard gegund nog vele jaren in ons midden te mogen zijn!