’n Exacte oprichtingsdatum van Theatergroep Trappaf is niet bekend. In juni 1967 waren de eerste plannen voor ‘n toneelspel te vinden in ‘Trappafkoers’, het medium van de kersverse Jongerenorganisatie Trappaf die dan zelf pas ’n dik jaar bestond.
Héél jonge mensen die gezamenlijk iets van de grond tillen, dat was bijzonder. Ze waren jong, de toekomst was nog ver weg. De dood? Niet mee bezig, dat lag mijlenver van hen vandaan.
Inmiddels tikken we bijna 2024 aan, ’n eenvoudige rekensom geeft de Theatergroep ’n leeftijd van 56 jaren. En met het verstrijken van al die jaren met héél veel prachtige toneelproducties moest de voorheen jonge garde ook leren omgaan met de dood…
Op Theatergroep Trappaf’s website is een ereplaats ingeruimd om overleden toneelvrienden uit ons midden te eren die vele jaren hun energie en tijd gaven om de groep en haar theaterproducties naar ’n mooi en hoger plan te tillen. Het aantal mensen dat op die plaats herdacht wordt is fiks geworden. Het spijt ons aan de wereld te moeten mededelen dat wij opnieuw een dierbaar lid ’n plekje gaan geven omdat hij ons ontviel. Want laat duidelijk zijn; met Fer Damhuis verliezen wij ’n trouw en betrokken lid van de Theatergroep.
In 2003 had de Theatergroep vergevorderde plannen voor één van haar bijzondere voorstellingen. Het pittige, muzikale spel ‘Mistero Buffo’ zou op de planken gebracht worden. ‘Pittig’ met ’n dikke hoofdletter want niet alleen het spel was ’n uitdaging ook de techniek vergde het onderste uit de kan. Het muzikale toneelspel zou immers ten uitvoer worden gebracht in een grote boerenstal aan de Oisterwijkse Hoevenseweg die voor de gelegenheid zou worden omgebouwd tot ’n piekfijne theaterzaal. Hulp was geboden! Fer Damhuis bleek een van de mensen die ons met raad en daad kon bijstaan. Hij bracht kennis mee vanuit het theater door zijn functie als lichttechnicus / belichtingsman in de Tilburgse schouwburg. Bovendien had hij hart voor de theaterwereld.
’n Toost op het leven!
Wat tientallen andere leden overkwam bij deelname aan ‘n Theatergroep Trappafactiviteit gebeurde ook met Fer; hij proefde de sfeer en wilde er graag deel van blijven uitmaken! Eerlijk is eerlijk; niet dat er ‘bij ons’ nooit ‘ns iets is maar in de regel is er ’n vergeten en vergeven-cultuur en zet men bij ’n volgende productie er weer eendrachtig de schouders onder. Fer Damhuis deed dat 20 jaren lang en met verve, samen met ons.
Behalve ’n gerespecteerde plek in de decor- en technische ploeg van de theatergroep veroverde hij ’n plek in het bestuur. De communicatie tussen het bestuur en de technische mensen verliep veelal via Fer. Maar, dit was niet het enige waarmee hij zich belast wist. Ook het beheer van de repetitielocatie viel onder zijn verantwoordelijk. En -eigenlijk moest het niet als laatste genoemd worden want hier was hij bijzonder in zijn element- de jaarlijkse barbecue, de Nieuwjaarsborrel, andere feesten, de activiteitencommissie; hij nam het graag op zich! Waarom? Omdat hij ’n gezelligheidsmens was! Als hij zag dat de groep zich graag onderdompelde in dat wat híj georganiseerd had genoot hij intens. ’n Compliment voor wat hij voor elkaar gekregen had viel goed en gaf hem de energie er zich ’n volgende keer weer voor de volle 100% op te storten.
Dat dat laatste niet altijd meeviel zagen wij. Fer werd geplaagd door lichamelijke ongemakken. Maar hij was ’n doorzetter en zorgde dat hij van de partij was bij het bouwen van vaak complexe en enorme decors. We zagen hem moeizaam bewegen, onder andere zijn knieën bezorgden hem pijn en ongerief en toch: hij was er en hij gaf wat hij kon. Het kóstte hem kruim maar het leverde hem iets op dat hem dierbaar was: erbij zijn, onder de mensen verkeren, gezelligheid en menig deugddoende babbel. Dat laatste altijd met ’n lach; de mondhoeken bléven omhoog!
Fer was immer bijzonder trots op de activiteiten en resultaten van de decor- en technische mensen. Hij vertelde er met graagte over en liet geen kans voorbij gaan het je te laten zien. Ook de problemen waar ze tegenaan waren gelopen én de oplossingen die er voor waren gevonden bleken ’n stokpaardje om lekker over te keuvelen.
Fer in feeststemming
Fer’s laatste activiteit die hij organiseerde was ’n grote barbecue in het Natuurtheater. Perfecte ambiance, bovendien werden we getrakteerd op heerlijk weer. Opnieuw: gezelligheid troef! Terwijl iedereen genoot zal Fer’s gemoed op dat moment erg dubbel zijn geweest. Hij was in afwachting van de uitslag van een lichamelijk onderzoek. Na enkele dagen kwam het lelijke nieuws dat Fer kanker onder de leden bleek te hebben. Behandeling hiertegen startte, onfortuinlijk genoeg kreeg ’n longontsteking op hem vat die Fer uiteindelijk fataal werd. Hij werd 76 jaren oud.
’n Plaatje dat nooit van het netvlies zal verdwijnen is de dikverdiende tevredenheid waarmee Fer en de andere decorvrienden zich nestelden ónder het enorme decor van het spel ‘Puk en Muk en de Bulderende Berg’ in 2016. Terwijl het spel in volle gang was, de spelers zich in het zweet werkten en het publiek smulde, genoten Fer en de anderen die de gigantische berg met grotten, geheime doorgangen, waterpartij en waterval mogelijk hadden gemaakt van een of meerdere biertjes in een knusse holte ín de berg.
Dat plaatje nemen we graag mee als we aan Fer denken. Onze gedachten gaan uit naar Tijn, Femmetje, Frits, Joost en Liselotte die voortaan zonder hem door het leven moeten. We hopen dat het hen enige troost brengt als we zeggen dat we Fer in ons hart mee zullen dragen en hem danken voor alle tijd, energie en gezelligheid die hij bracht!
